Nie wierz w coaching, uwierz w siebie!

Odpowiedz sobie na 6 pytań:

1)      Co działa dobrze w Twoim życiu?

2)      Co nie działa?

3)      Czego brakuje?

4)      Jeżeli idziesz tą drogą to jaka będzie Twoja przyszłość?

5)      Co by zrobiło różnicę a czego nie ma teraz?

6)      Możliwości, które teraz stwarzasz dla siebie to…

www.herbsforhealthyliving.co.uk 

Czy „co nie działa” przeważa nad „co działa”? Czujesz, ze czegoś brakuje w Twoim życiu, rutyna Cię zabija, a wszyscy wokół odnoszą sukces? Nadszedł czas… abyś zainwestował w osobistego trenera coachingu, a on już znajdzie w Tobie prawdziwego lidera osobowości, pokaże jak się zachowywać, aby nie przyjmować pozycji zamkniętej, ale raczej otwartą. Pokaże jak układać ręce w czasie rozmowy, włosy, buty, garnitur tez pewnie dobierze. Zrobi z Ciebie prezesa na miarę tych czasów – bo przecież „on też zaczynał od zera”, „jest introwertykiem” i tak naprawdę „najchętniej zaszyłby się w domu”. Brzmi jak american dream? Na pewno, szczególnie jak masz jeszcze okazje widzieć to na żywo.

Miałyśmy możliwość uczestniczenia w zajęciach z coachingu jakiś czas temu.  

Pierwsza prowadząca poinformowała nas o tym, ze jesteśmy pokoleniem Y 

www.plutecki .net 

(Ameryki nie odkryła, ale dla niewtajemniczonych: inna nazwa „pokolenie Milenium”, „następna generacja” lub bardziej konkretnie „pokolenie klapek i iPodόw” – ta nazwa zdecydowanie podoba mi się najbardziej ;]), a co najważniejsze przekonywała nas o tym, ze mamy nowe mόzgi (po 1968 roku ludzie mają nowe mόzgi, a jest to spowodowane posiadaniem większej ilości neuronów – reasumując: nasze mόzgi są po prostu większe, niestety nie zawsze przekłada się to na wyższy iloraz inteligencji). Na naszych twarzach konsternacja. Ale dało się zauważyć, ze na samo hasło „nowe mózgi”, owe „nowe mózgi” zainteresowały się tematem i po raz kolejny utwierdziły się w przekonaniu, że są nadzwyczajni. Pani zachęcała nas do tego, aby żyć pytaniami: co jeszcze jest możliwe? Już wiem, że muszę powiedzieć tysiącom rzeczy NIE (to nie X Factor gdzie liczy się 3 razy TAK!!!;P) i przede wszystkim czas zacząć szukać równowagi pomiędzy MIEĆ a BYĆ – bo jest duża różnica między tym co chcę mieć, a kim chcę być!

www.opi-adrenaline2012.wikispaces.com 

Kolejna prowadząca wykład zadała studentom bardzo proste pytanie: „kim będziesz po studiach?”. Na co jeden rezolutny chłopaczek w stylu Dawida Podsiadło odpowiedział: „będę bezrobotnym”. Widać, ze żaden z niego lider osobowości, co najwyżej może o nim poczytać w książkach albo pismach coachingowych. Bo sukces „zaczyna się w umyśle”. Nie nauczysz kogoś myśleć o sobie jak o zwycięzcy. Już od podstawówki jesteśmy utwierdzani w przekonaniu, ze za bardzo to się nie warto odzywać.  Nauczyciel wie lepiej, my co najwyżej zabieramy mu cenny tlen. Do dziś pamiętam słowa wykładowcy, który na rozpoczęte przez mojego kolegę zdanie od słόw: „ja myślę..” Odpowiedział: „pan tu nie jest od myślenia”. Beton, beton i jeszcze raz beton. Jak mamy być kreatywni skoro blokuje się w nas to od samego dzieciństwa? Przecież to nie chodzi o to, żeby pozwalać dzieciom w szkołach na wszystko, ale żeby ich nie straszyć. Mój kolega tak stresował się zajęciami z języka włoskiego, ze w nocy przed ważnym testem z tego przedmiotu dostał palpitacji serca – skończyło się przyjazdem karetki. Zdecydowanie – polskie szkoły kształcą prawdziwych liderów osobowości!!!!

www.englishpintar2011.blogspot.com 

Ale wracając do wykładów z coachingu. Bezdyskusyjnym wygranym był pan w garniturze, który niestety mimo świetnie wyrzeźbionego ciała (tak mi się wydawało, chyba, ze po prostu miał dobrze skrojony garnitur) do pokolenia Y już nie należy (jak sam stwierdził jest „trochę starszy od nas”). 

Prowadzący zdecydowanie szukał kontaktu z publicznością. Reprezentował postawę otwartą – nigdy nie krzyżował rąk, mówił głośno i powoływał się na przykłady z własnego życia. Najlepszym przykładem tego, co się tam działo jest dialog jaki nawiązał z jedną ze studentek. Zapytał ją:

- Czego się boisz?

Ona na to:

- Boję się, że pojadę na Erasmusa i nie zaliczę egzaminów

Padło kolejne pytanie:

- Ale co się stanie jak ich nie zdasz?

Odpowiedź brzmiała:

- Stracę pieniądze

www.transformleaders.tv 

On na to:

- Ale co się stanie jak je stracisz?

Kolejną wymianę zdań można by opisać w następujący sposób:

- Co się stanie jak to się stanie?

- To się stanie jak to się stanie!

- Ale co się stanie jak to się stanie jak to się stanie?

- To się stanie jak to się stanie jak to się stanie…

Nie będę pisać dalej. Powinnam po prostu postawić w tym miejscu znak nieskończoności.

Jedyne co warto przywołać z tych zajęć to słowa kończące zarówno wykład jak i mój post: 

PAMIĘTAJ: NIE MUSISZ BYĆ PERFEKCYJNY, MASZ BYĆ NADZWYCZAJNY!

Justyna